” تسلیتِ غمِ جاودانگیِ یک اسطوره”

مردم شریفِ گیلان، دریادلانِ انزلی، و خانوادهٔ بزرگِ فوتبال ایران،
امروز، دریای کاسپین در سوگی بی پایان می گرید؛ سوگ مردی که نامش با امواجِ غیرتِ این خطه گره خورده بود. بهمن صالح نیا، آن پیرِ خردمندِ فوتبال، نه تنها یک مربی، که تاروپودِ شرافتِ ورزش را در جانِ ما دوخت. او رفت، اما همچون سروِ سرافرازِ انزلی، ریشه هایش در خاکِ مقدسِ گیلان ماندگار است و سایه اش بر تارکِ تاریخِ ورزش ایران.

از آسمانِ پر ستارهٔ دیروز، ستاره ای افول کرد که سه دهه چراغِ راهِ ملوان بود. او با دستانی که بوی دریا و عشق می داد، نهالِ استعدادها را پرورش داد و جامهای حذفی را به نشانِ غیرتِ شمالیها بر سینه زد. امروز، غفور جهانیها و عزیز اسپندارها و محمد احمد زاده ها و مازیارها در آسمانِ فوتبال ایران، برای پدرِ معنویشان اشک میریزند و سیروس قایقران و علی نیاکانی به پیشواز استاد خود رفته اند.

اینجانب  این ضایعه را به تمامیِ دلشدگانِ این مردِ بی بدیل تسلیت میگوییم. صالح نیا به همه آموخت که فوتبال، فراتر از برد و باخت، آیینِ ایستادگی است. او رفت، اما نامش همچون نسیمِ خنکِ سامانسر، همیشه در گوشِ تاریخِ انزلی زمزمه خواهد شد.

باشد که آرامگاهش در کنارِ دریایِ همیشه زندهٔ کاسپین، جایگاهِ ابدیِ این «سلطانِ حذفی» باشد.
روحش شاد، یادش جاودان، و مردمِ گیلان در این اندوهِ بزرگ، صبور و استوار